Ölmek için doğmuş hücreler Yaşamak için pek azı kalır hatırlarda Ne yaşadığın değil, nasıl bakabildiğindir yaşanan Ne...

Tamam Neo her düşüncesi paylaşma diyorsun demeni anlıyorum ama bana sessiz ol, çıt çıkarma demenden bıktım artık. Benim ortalığı kasıp...

Derin bir sükût içinde güneş yola çıkarken dünyanın öteki tarafına, meraklı ve kadim dostu ay onu takibe koyulmuştu. Bulutların ise...

Fırtınalarda uçuşsa saçların Endamın tarihten öte olsa Yanakların donsa ayazdan Zarifliğin, duruşun, bakışların Annenden gelse Feyruz’um,...

Beloved flowers grow in the damp dark rooms Where lovers are met with hopeful hymns And in the boiling teapot a black rose blooms...

Bu coğrafya almıştı sırasını Neden, Pazar onlara ne yapmıştı? Güzel bir sabahın kahvaltı anı Gözlerden dışa vuran o parıltı. Kalkıp...

Akşam güneşinin, ağırkanlılıkla vedâ edip esenlikler dilediği Ege kıyıları ve dahi berrak, dupduru denizin naz yaparcasına gelgitlenen...

Hafif esintili su üzerine irili ufaklı yakılmış bu yüzlerce ışık kümesi Yahtis yüzen şehrinin imza simgelerinden biridir. Asıl ihtişamını...

Every bit of creation was asleep as the wandering soul decided to swim. It was dark. Dark as in nightmares that tarnished the dreams of...

bir sanatçı düşünün, yaptığı bir resim herkese farklı görünsün Ama sadece birkaç dakikalığına aynı kalsın resim. Her fırça vurulduğunda...

Hey god, don’t make any excuses! Have you ever tried to be a human? You know, how hard it is to be? Easy to say, not do, not touch, not...

Yaşam, zincirlerinin uzun olduğu kadar dolanır gökyüzüne. Bulutlar alır götürür renkleri, Tek tonu vardır hayatın! Saçmalık, her şey koca...

Ve bir gün dedim kendi kendime “Sanırım amacım kendi rengimi zamana serpiştirmek.” Her zaman kendi kendime kim olduğumu soruyorum, neden...

Gökyüzünün yağmurla aydınlandığı gece Bir yüz görürüm yabancı bir bilmece Bilmem ki kendim miyim ya da kimdir kendim Bir gördüğüm...

İçimden gelmiyor yazmak; Kalemi elime almam Yeni sayfaya geçmem Uçtaki kurşunu kağıda değdirip de Yola koyulmam Bir hayli zahmetli...

Neden hemen inanıyorsun Nasıl böyle gülümsüyorsun Sana yalan söylüyorum Hala nasıl anlamıyorsun. –9 Nisan 2022–

bir gün bileklerimizde atarken kuşun ürpererek söylediği yaşam bir ikimiz duyuyoruz bir sevinçlik canı var belki dargın belki telaşta...

Hayallerin gerçek olduğu mu yoksa umutların yok olduğu yer mi? Belki ikisi de bilmiyordum. Özgürlüğü temsil eden şehir, heykelle...

Hafif esintili bir teşrîn-i evvel sabâhı, Enderûn Mektebi’nden akseden Sabâ makamlı bir ilâhî, şu rûzigârla boy ölçüşebilecekmişçesine...

Yoldan geçerken görüp de kendi kendimize ‘seni bir yerden gözüm ısırıyor lan’ dediğimiz ne kadar çok insan olmuştur. Hiç de öyle aksini...