erken kalktı emine yenge emine yenge yarım kişilik yatağını topladı önce kahvaltı hazırlamak gerek sonra yerler silinir bir de koltukların yeri değişecek   gözleri görmez emine yengenin komşuya gider tuzu olsa da telefonunu çıkarır arayıverin der uzattığı numarayı -sesinin şiddetine güvenmeden- komşu her gün de gelmesen der                                           kendi içinden   numara emine yengenin oğludur en azından onlardan biridir bir boka yaramazdır o da olmasa emine yengenin kimsesi...

büyümek yaramamış bu şehre ve deniz parçalı dalgalı bu günlerde kopmuş bir parça etek ve kopmuş bir parça sen vardın ya elimde.   duymamıştık biz henüz çadırda doğmanın anlamını ve gebeliğin temel attığı evler dikilirdi bizi bekleyen yolların bitişiğine bu yokuşlu yollardan yürütürdü ailem elimizden tutup da bizi -ve yürürdük arkamızda bırakırken çocuk sesleriyle dolu kavgaları-   mezarlık önümüzde ve ben hep şiirini yakardım alabildiğine orman her taraf gözün...

kendimi çok küçük hissediyorum göğe bakarken göğe bakarken ve sırtım dayanmışsa toprağa hele ki bilmiyorsam güneşin doğacağı ve sabahın...