Oturduğu yerden yaşayan insanların çektiği o özel sıkıntılara aşinayım. Misal kafamın dağınık olmasından hoşlanmam ama içinde ne kadar...

“Neredeyse her şey hazır….” Yazı masasının üzerine koyduğu kağıtlarını ve kalemlerini bir kere daha kontrol etti, susadığında içmek için...

Pencereden üfüren soğuk havaya bezgince bakarken üzerimdeki düğmesi kopmuş hırkayı daha da sarıyorum soğuktan büzüşen bedenime. Beş...

Hasta benizlerde gördüm içimde büyüyecek canavarı Sıkışmalarım hangi güne yorulmalı hatta Bezdim mi bir ameliyat sonrasından Vay anam vay...

Sıçrayan gecenin üstüne köpekler vardı. Önceden yalnız buydu mesele Pis bir alışkanlığa tutunan kalplerden Ve kurt kalplerinden çünkü...

İnsan yüzlerinden, Çelik sesleri gelmiyor niyeyse Hummalı yılgınlıklarla kaynayan gözlerim Bunu elbet garip buluyor Yakarılan...

Mazeret olmayan bir sebep çıktı zifiriden önce Sonra gece yavaşça buldu kendini Gücünü göstererek ve günahları Bile isteye pişmanlık...

Yansımam belirdi bir anda Bir damla yere doğru giderken Beni aldı içine sessizce Tutsak etti beni bu yolculukta Sakince düştüm onunla...

Erkenden açmış gözlerini Dönmüş yüzünü duvara Görmek için zamanı Anlamış o an halini Kapamış gözlerini beklemiş Hızlandıramamış zamanı...

Gözlerinde bir karaltı Dışarda renkli bir dünya Aklında soluk renkler Gökte ilginç şekiller Gözleri kapalı loş ışık içinde Görmez önünü...

İnsanlar her şeyi bu kadar zorlaştırmak zorunda mı? Neden sadece sevgi ve saygıyla yaşayamıyoruz? Ben mi çok empati kuruyorum, insanlar...

Savaş uzun sürdü Yıkılan evlerin, göçen yolların ve haram ekmeklerin sayısı hayli arttı Değişen mekanın dışında hiç olmadığımız kadar...

Tepetaklak bir zemine oturtalım sevgimizi Üzerinde yürünmeyecek saydam bir anıt Güçlü bir bağlılık olur, çekincesiz sözlerle Başka bir...

Biraz yanağına, biraz boynuna sürdü işaret parmağıyla kokuyu. Daha sonra tam buradan öpecekti sevdiği onu. Şişenin kapağını kapatmak...

Virtuous feels the man who spits at his own face In the mirror where the furies hearken Furies cannot touch him, nay don't need to Easy...

Yürüsek ya senle Nefeslerimizin karıştığı soğuk bir gecede Isıtmaya çalışırken beni Dilinden dökülen her sözcük içimi yaksın Karışsak...

Şehir merkezindeki karnavala ilk kez tek başına gittiğinde 11 yaşındaydı. Aslında tek başına gitmemesi gerekiyordu. Akşam babasının işten...

Seni yalnız seviyorum Herkesten çok uzak Bana bir o kadar yakın Düşlerimden hiç çıkmazken Yalnızken seviyorum seni Dayanamam sana...

Adından bahsedemeyeceğim Ahbapsız bir mesele bu Kime desem benzerini bulurum? Hem bulsam da can sıkıntım içimden öldürecek beni...

Yüzümü kolumun tersiyle siliverdim. Geriyi düşünmemeye çalışarak adımlarımı hızlandırmaya çalıştım. Sahi biraz daha hızlı yürüsem takılıp...