Tepetaklak bir zemine oturtalım sevgimizi
Üzerinde yürünmeyecek saydam bir anıt
Güçlü bir bağlılık olur, çekincesiz sözlerle
Başka bir zamanın uzamında yuvarlanıyormuş gibi
Ve düşüyormuşçasına anlamı her çırpınışın her gülüşün
Bırakalım sükunetle ve eşsiz bir kalenin sisle haykırışıyla
Tepeden tırnağa eskitilmiş dokunca, kaygısız erim
Ben yokum erişilebilirlikte, yüreğinde ve yalnızlıkta
Kolaçan ettiğim bu menzilde eziliyor içim sonsuzca
Sayıklıyorum merhametin beyaz karanfillerini adınla
Ve düşmanlıkla seni eritiyorum kazanlarda ve magmada
Öfkeyi kuru ekmekle öğütmek: yumuşatmak okları
Çeliği geçirgen yapmak, dileği koparmak buhardan
Mümkün müdür, başka bir uykuya yeniden doğumla