Patikacığım

Kerpeten rüzgarı

Bana çocukluğumu hatırlat

Kerpeten rüzgarı

Haftalardır sürgündeyim güneşten uzaklarda

Kanatlarımın üzerinde

kanlı kocaman bir ısırık farz et

Duvarlarımızdan biri gökyüzü

Yatıyoruz kalkıyoruz şehrin külliyatında

Masumiyet kadar ağır, meşguliyetimiz

Ben hayal kurarım

Patikacığım söndürür

Yamasını saydığım ağaç

Gövdene isimlerimizi kazıyacağız

Çünkü bu yolun sonu bariz

Çünkü mutluyduk, sözlerimizden hallice

Ve ben artık çok yoruldum

Biri ağır, biri hüzünlü

zavallı bacaklarım…

Kerpeten rüzgarı, kerem eyle

Al gözlerimi soketlerinden

Ve öldür beni

Şarkılarımı edineceğim yeniden

Ve ezilerek kanatlarımın altında

Hayal kuracağım!..

Ama işte

İsmin de yok

Şehrin de

Bende olan şeyler bunlar

Sonra unutuyorum

Bir muhabbeti daha aniden

Çünkü yola çıkacağız

Çünkü ben hayal kurarım

Ve Patikacığım söndürür