Mr. Yalova

Gerçek bir Yalova’dır kendisi

Yağmuru güzel yağar

Acıkınca sağlam huysuzlaşır

Efkarlanınca ağaçlara hesap sorar

Sonra gider kavun satar

Soluduğu hava satılık değildir

Korkuları ise ölmekten ibaret

O kadar ki, yaşamayı öğretti bana

‘Hadi oradan!

Güzel bir çiçek gördüğünde

Yerinden sökmüyor musun?

            Burnun bir arının kovanı…

Yalova’nın evi tadilatta

Yer yatağı açtım

Kıvrıldı, uyuyor

Rüyasında kavun satıyor

Ne tarlası var ne korkusu

Bir insan nasıl ıslak toprak kokar?

Şiir okudu uyandığında

Sevinçle eline bir gitar aldı

Evirdi çevirdi

Prize parmağını soktu

Alet onu çarpmaya utandı

Şimdi uğurladık Yalova’yı

Bir hafta kuzeninde kalacak

Sıkıldığında Ecem halasında

Sonra Mehmet dayısında…

Gerekirse de üzülür

Üzülmeyi de biliyor

Bilmek zorunda

Bana yalan söylemiş

Bir evi de yok, sattığı kavunları da

Yine de bir gün yolum düşerse

Yürürüz onunla

Önümüze bakarız

Birbirimize…

İyi insan kendisi

O kadar ki, yaşamayı öğretti bana

            Bir hikâye anlattı, anlamadım

Kadınları anlattı, anlamadım

Utanmıyor, böyle çekip gitmeye

Şimdi gitarı da bende,

Çekmecemde duruyor

Gel de al, kavunları

Gel de al!

Belki diyorum…

Anlatacakların vardır