Artık Yaşamak

kendimi çok küçük hissediyorum göğe bakarken

göğe bakarken ve sırtım dayanmışsa toprağa

hele ki bilmiyorsam güneşin doğacağı

ve sabahın ve ayçiceklerinin

ve mezar taşlarının göstereceği yönü.

yaşıyorum işte

topunu sokağa kaçırmış bir çocuğun acelesiyle

zaman denen itin peşinde -buncadır koştuğum-

ve hoyratlığını

annemin sararmış saçlarında gördüğüm.

omuzlarım anlatıyor içimden geçeni

ve sen bunu biliyorsun.

biliyorsun

omuzlarının bunca alçak

ve bunca eğik ve bunca tomurcuk

olmasının da bir anlamı vardı.

biliyorsun geceyi bunca seviyor olman

birazcık da karanlıktan korkmandı

biliyorsun çünkü yaşamak

sana bu dünyadan arta kalandı.

mertcan oğlum daha dün küçücüktün

az yaşar az yer ve az severdin

ne ara dünyayı bir başkasına anlatır oldun

ki oğlum mertcan

büyüdün de başıma şair mi oldun.