Sone

Şâir mâvi kulübeye girdi

Bir jeton attı küçük deliğe

Tuşladı, numarayı çevirdi

Hızla telefon etti bülbüle

Yaşlıca, kocaman cüsseli kuş

Allı turunculu atkısını

Doladı boynuna karmakarış

Eline de âhizeyi aldı

Can verir bülbül düz konuşursa

Musikisiz açarsa ağzını

Kâlbinden kan akıyordu kuşun

Göğsüne karanfiller bastırdı:

“Söyle, al al karanfilleri kana bulasam kim bilecek

Şâirin mesleği yaşamaktır, ölürken de yaşayacak”