Çarpık düzenin uyumsuz çocukları
Eksile eksile büyüyor
Çarpıla çarpıla bölünüyor
Hiç gelmez bu karanlık tünelin sonu
Eğreti düzenin sevgisiz çocukları
Bütün acıları derinden hissediyor
Boşluğa sessiz çığlıklar atıyor
Hiç gelmez bu cehennem azabının sonu
Boğucu düzenin kimsesiz çocukları
Kanları ince ince akıtılarak var oluyor
Dar, acımasız kader yolunda yok oluyor
Hiç gelmez bu idam döngüsünün sonu
Sıkıcı düzenin yarım çocukları
Bütün olma hayaliyle büyüyor
Ebedi yalnızlıkla birleşiyor
Hiç gelmez bu zincirli savaşın sonu
Karanlık düzenin sabahsız çocukları
Güneşi görmeye çalışıyor
Ay yansımasında teselli buluyor
Hiç gelmez bu gri kaybolmaların sonu
Hasta düzenin karın ağrılı çocukları
Umutla amansız yarasına şifa arıyor
Yalınayak dağlar tepeler aşıyor
Hiç gelmez bu dikenli çölün sonu
Gürültülü düzenin suskun çocukları
Kalabalık içinde cılız sesini kaybediyor
Çaresizlik ipiyle ellerini sıkıca bağlıyor
Hiç gelmez bu devrik oyunun sonu