Kayıp yol

Zihnimin yollarında kaybolmuşum

Yoldaki taşları bile ezbere biliyorum 

Yalnız ben bildiğim yollarda kaybolmuşum

Havasını zamanında  teneffüs ettiğim

Işığının altında bitmek bilmez yol aldığım yollarda

Yoldaki insanlara yabancı olmuşum 

Nerden geldiğimi nereye gittiğimi bilmemekteyim

Bazenleri sanki hatırlıyor gibi oluyorum

Kalbime giden harabe yolları buluyorum

Birkaç ceset ve kurtarılmayı bekleyen can görüyorum 

Aralarında geziyorum belki birisi bana kaybettiğim yolu hatırlatır ya onu

umuyorum 

Sadece arıyorum bazen bir umut buluyorum bazen bir avuç hüzün tanesi

Bazen de nefreti besleyen o sevgi şelalesini 

Acı bir gerçekle yüz yüze geliyorum

Bir yabancı sandığım o cesetlerin arasında kendimi buluyorum