Açtım sonuna kadar.
Tek ses onun sesi.
Her şey onun sesi.
Ölüm bile zira,
Bence onun eseri.
Sahipsiz bunca bilinç,
Sahipsiz eserler:
“Atsan atarsın, korkma,
Dene bir,” derler.
“Yani,
Ben mi yüklendim çok?
Bana yükleyenler nerede?”
“Onlar artık yok.”
Dalgalandı duygularım.
“Hangi kapı kırıldı?”
Sormakla yetinmedi,
Hissetti Kırınardı.