Sana söyleyemediğim o kadar çok şey kaldı ki. Bu zamana kadar dolmayı bekledim belki de sana sustuklarımı kusmayı bekledim. Nefretimi, sevgimi, acılarımı, aşkımı anlatmayı bekledim. Çünkü sen dinlemezdin, dinlesen de anlamazdın. Sana sarıldığımda hissettiğim sıcaklığı, kafamdaki gökkuşaklarını göremezdin ama ben senin sıcaklığını ve seni yine de hissederdim! Geriye dönüp baktığımda kafamda canlanan sahnelerin haddi hesabı yok. Bu kırgınlığımın sebebi de ilacı da sensin.
Kelimeleri kusmayı bekledim ve kendimle konuşamadım. Sessizliğim bir çığ gibi büyüdü ve beni altına aldı. Karanlık! Ruhum seni isterken seninle olamayacağımı bilmek nasıl bir acı keşke hissedebilseydin. Seni isterken seninle bir olamamak, teninin sıcaklığını unutmaya çalışmak. Kafamda dönüp dolaşan soruların cevabı bile bende olmazken yine de seni aramak. Hepsi beni acıttı, yıprattı. Unutmak hiç istemedim. Aklıma da gelmedi zaten. Unutmak, nefretin bir parçasıydı benim soğukluğumsa, senden ibaretti. Dokunduğumuzda tüm dünya bizim olurken, etraf sessiz. Sadece sen ve ben. Neden şimdi her yer renksiz? Neden büyüdüm ve sen yoksun? Sen olsan da değişecek miydim? Elbette! Sahip olduğum tün renklerimi alıp gittin. Arkanda bıraktığın soluk resme baktın ve bana duygusuz dedin. Geçirdiğimiz her saniyemize şükrettiğimi bilmeden, gülüşünü aklıma kazıdığımı görmeden konuştun. Söyledin, susmadın. Bendeki seni görmedin. Belki de görmek istemedin.
Şimdi burada bunları yazabilmek ne mutluluk ne rahatlık! Bir zamanlar her şeyin ortasındayken şimdi bir köşeden seni izlemek ve senin de kayıp gittiğini görmek… Yeniden karşılaştığımız o anda geçirdiğimiz saniyelerin silinmişliğini hissetmek. Hayır. Bir dostça sarılmanın verdiği düşmanlık hissini anlayamazsın. Bendeki acını anlayamazsın. Bir ömür geçirebileceğimi düşünürken yılların sensiz geçtiğini görmek ve bir daha fark etmek ki sensizlik senin hissizliğinden daha uysal. Yanındayken hep güvende olacağım. Biliyorum ki sen de hep beni arayacaksın ama gör, bak! Bizim uzaklığımız baki.
Ah sevgili ey sevgili
Kalbimin duvarlarında kalan izlerin şimdi bir rüzgârda uçup gitti. Ama aklımda yine sen varsın. Sen hep varsın.
Comments