Henüz

5 Şubat 2025

+Seni aradım, buldum sandım… Meğer kaybolmuşum. Of, kafam o kadar karışık ki. Ne bu yolu yürümeye mecalim var, ne de dönmeye.. Ama ne yaparım, nerede kalırım buralarda.

Belki de sen gel istemiştim içten içe…Bekleyişlerim bundan olsa gerek. Ama heralde durmamam gerek. İleri ya da geri bi yöne yürümek gerekiyor.

-Durup birinin gelmesini beklemek…Ahmakça.

Sen kendi içindeki seni buldun mu ki başkasının gelip bulmasını bekliyorsun?

Sen hiç kendini başkalarını sevdiğin gibi sevdin mi

Çok merhametliysen, kendine biraz şefkat gösterdin mi derler..

Seni gelip kimse bulamaz; kimse sevemez, sayamaz..

+Bir ben var benden içeri de derler..

-Ve bir ben var, beni tanımaz, saymaz, sevmez, öpmez

Kimse seni sen kadar incitemez ki

İnsan önyargılarıyla var, özgüveniyle, kırık ve yamalı kalbiyle var

Sevgisiyle, nefretiyle kibriyle var

Bir sen var, çok güzel bir sen inşa edebilecek

+Ve içinde bir sen var, bu seni altüst edebilecek…

-Sen kaybolmadın

Sen, seni hiç aramadın ki

+Nerden biliyorsun aramadığımı? Aradım, arıyorum... Hem bazen durmak gerekir, şimdi durmak zorunda olduğum ve bundan dolayı kötü de hissettiğim bir dönemdeyimdir belki.. Her şey yeterince zor, bekliyor olmakta. Birbirimiz için daha da fazla zorlaştırmayalım bu meseleyi lütfen.

-Beklemek mi zor olan?

Yola çıkanların çektiği cefa nedir peki?

Yağmuru, çamuru, soğuğu sen mi yedin ki

Bu beylik sözleri edebiliyorsun?

+Çok yargılıyorsun beni. Bir şeylerin zorluğunu yarıştırmak zorunda değiliz. Herkesi, her şeyi olduğu gibi kabul etsek? Düzeltmek için çabalıyoruz zaten, hemen şimdi olmasa da bi’ gün bizde düzelicez. Niye öyle bakıyorsun, yoksa bir umut kırıntısı bile yok mu içinde?

-Umut mu? Sen mi söylüyorsun gerçekten bunu? İnandığın falan yok, sadece öyleymiş gibi yapıyorsun. Bu sadece kendini kandırmak. Senin bir tarafın umut bayrağını hepten indirmiş zaten. Aksini iddia etsen de dışardan öyle gözükmüyor.

+Bana ne dışarıdan… Ben sana içimi açtım bak böyle diyorum, ta içimdeki ben bunu söylüyor diyorum.

…

+Biz birbirimizi hiç anlamadık kabul et.

-Ben bakışından bile anlarım seni.

+Yok işte hiç öyle değil. Ben hep sana kendimi anlatmak için çırpındım sen dinlemedin bile. Tamam sen o yolları yürüyen dağları aşan ol, bende burada bekleyen ahmak olayım, kabul. Sen elin boş gidip torbalarına nefret, önyargı, kibir doldurup geldin hep. Sana da yük bunlar farkındasın, benim üstüme bırakıp bırakıp yeni seferlere çıktın. Senin kafan rahat şimdi, zihnin berrak. Mutlu musun bilemiyorum-

-Ne saçmalıyorsun, bak işte yine başladın. Yine kafanda neler kurdun ben yokken, ben bunları senin iyiliğin için söylüyorum. Benden başka kimse sana bunları direkt söyleyemez, acı ama katlanman gerekiyor.

+Hayır gerekmiyor, iyiliğimi bu şekilde mi düşünüyorsun? Beni tüketiyorsun, yoruldum.

-Bende çok yoruldum… Sürekli senin eksik taraflarını örtmek için elimde kalem defter, bi hata yap diye bekliyorum sanki. Gerçekten yoruldum artık. Seni de yordum, tükettim kabul. Ama zaten sen bensin, ben de senim. Birbirimize savaş açarak aslında hiç var olmayan bir yarışı kazanmaya uğraştık bunca zaman. Şimdi seni karşımda bu halde görünce anladım ki sen kaybedersen bende kaybederim. Belki güçlerimizi birleştirip daha iyi bir biz inşa edebiliriz.

+Bilemiyorum..

-Ta içinden umut dolu değil miydin sen, benim de eksiklerimi telafi edersin.

+Telafi etmek diye bir şey yok ki… Ben umutluysam sende umutlusun. Unuttun mu ben senim, sende bensin.