NOT

Tam karşınızda bekler sevdam sizi

Kısılıp kaldığım bu derimi içten yakarcasına beni sarmalayan lanet. Söylemesi zor, anlatması, yaşaması da. Kollarını açmış bekleyen nicelerinin kesik kesik gelen görüntüsü gözlerimin önüne. Her hissetmeye kalktığımda şu umut denilen duyguyu, her içimi dolduruşumda bulduğum tüm heves parçalarıyla. Her bakışımda onlara. Kalitesi düşürülerek seyri mümkün kılınmayacak hale getirilmiş hayat penceremin önündeki perdeyi her aralayışımda. Yeniden doğuşumda. Var olmak için yeni anlamlar yaratmaya kalkışımda. Kolları açık bekliyorlar ufukta. Bekliyor ve seyrediyorlar kolları açık. Yalnızlığımı örtsün isterdim hayat dolu bakışları. Göremiyorum. Sarsın isterdim benliğimi asla indirmeyeceklermişçesine havada tuttukları kolları. Yetişemiyorum. İsterdim, belki haddim değildir, ama isterdim görmek için onları aynaya ihtiyaç duymayı. “siz”leşemiyorum. Benim, ben olacağım, uzakta bir ben sizi seyreden. Daha yüksek mevkilerde konumlansın açılmış, bekleyen, bir yaşamı vadeden kollarınız. Tam karşınızda bekler, seyreder sevdam sizi.

Uzanamazsınız, anladım. O kollar uzanmak için yönelmedi göğe. Umut kelimesini var ettiler içini boş bırakmayı umursamadan. Sözlükler var doldurulur. Başka türlü biçimlerle sunulmuş hayatlar var daha nice, yaşanır. Yapılır yapılması gereken. Büyük dünyamızın bize sunduğu ihtimallerin hepsi gerçekleşir elbet, bir başka şekilde. Nihayet bir pişmanlık sıyrılır bütün duyguların arasından. Kandırılmış vicdanlar konuşur nihayetinde. Göğü tanımakla meşgul gözleriniz ziyaret eder bir kez daha yeryüzünü işte tam o anda. Şaşırmış yüz ifadeleri suçluyu aramakla meşguldür. Bir günah keçisi kurban edilmelidir bu yozlaşmışlığı üstlenme zahmetinden kurtulasınız diye. Daha dikkatli bakarsınız gözlerinizi ovuşturup. Tam karşınızda bekler, seyreder sevdam sizi.