Ucunu bilmediğin bir sonsuzluğa akacaksın...
Bir yaprak, hafif esen bir rüzgarda uçup gidecek.
Sen fark etmeyeceksin!
Kuruduğunu, sarardığını, cansızlaştığını...
Sadece feryat edeceksin,
Onu alıp giden rüzgara.
Tutunacak bir kökü yok oysa yaprağın dala
Dal taşıyamayacak bir gün o yaprağı...
Mevsimi geldiğinde, salıverecek yaprağı
Ben yaprak için ağlarım,
Nasıl sarardı, kurudu ve cansızlaştı.
Yaprak bana sahipken benim değerimi bilmezdi.
Şimdi beni bulduğunda,
Ben onu kaybediyorum oysa...
Hem de durduramadan mevsimleri
Geriye ağaçta hangi yapraklar kalacak?
Yeni açan çiçekler bile kalamaz dalda
Yerlerini yapraklar almıştı,
Şimdi yapraklar da uçup gidiyor...
コメント