Boğazımı Çözemiyorum

Açtım sonuna kadar.

Tek ses onun sesi.

Her şey onun sesi.

Ölüm bile zira,

Bence onun eseri.

Sahipsiz bunca bilinç,

Sahipsiz eserler:

“Atsan atarsın, korkma,

Dene bir,” derler.

“Yani,

Ben mi yüklendim çok?

Bana yükleyenler nerede?”

“Onlar artık yok.”

Dalgalandı duygularım.

“Hangi kapı kırıldı?”

Sormakla yetinmedi,

Hissetti Kırınardı.