Başlıksız

tüm sayfalarım tükenirken

anladım ki yazdıkça

siyah kapaklı defterime

kelimeler doluşmuş boşu boşuna

şiirlerimi tekrar tekrar okurken

o kadar da yazmıştım sayfalarca

aklıma bir ilham geldi

öfkelendim bu yazılara

defterimi alıp fırlatırken

uçuştu sayfaları rüzgarda

bir köşeye oturdum

yaktım bir de sigara

kül parçaları savrulurken

gece ateşinin ışığında

yüz hatlarım aydınlandı

başım ellerimin altında

sayfalar yanarken

çıtırtısı yankılandı kulağımda

önüme bir parçası düştü

yarısı yanmış yarısı yanmakta

diğer kelimeler ölürken

biri hayatta kalmayı başarmıştı

"yalnızsın!" diyordu bana

ve hep yalnız kalacağım dedim ona